Psychose avontuur 
Het is het geen dat ik in mijn eigen herstel gemist had. Ervaringsdeskundigheid. Iemand die wist wat ik meemaakte en mij kon helpen fouten te voorkomen die ik nog zou maken. In tien jaar tijd heb ik nooit een ervaringsdeskundige gesproken die mij verder kon helpen. Ik sprak psychiaters en psychologen, maar daar heb ik mij nooit zo begrepen door gevoeld.
Gelukkig had ik een goede vriend die ook een psychose heeft gehad. Daar heb ik mij enorm aan op kunnen trekken. Dat gun ik iedereen die een psychose heeft gehad en daarom stel ik mij beschikbaar.
Een psychose gehad
Door een unieke combinatie van ervaringen en vaardigheden kan ik iets kan bieden wat maar heel weinig mensen kunnen bieden. Voor mijzelf kwam ik er achter dat:
- Ik heb een psychose gehad. Dit was niet zomaar een lichte psychose, maar een 5 maanden lange psychose. Daarnaast heb ik ook een terugval meegemaakt.
- Ik ben ondanks alles volledig hersteld en ik kan vertellen hoe ik dat gedaan heb.
In combinatie met
- Al 2 jaar bezig zijn met het schrijven van een boek over psychose
- Men vindt dat ik goede sociale vaardigheden heb
- Een passie voor ondernemen.
Omdat ik deze dingen al ‘in the pocket’ had kwam ik op het idee om mensen te helpen die een psychose hebben gehad. De bedrijfsnaam die ik daarbij vond was PsychoseHulp.
Niet in de crisishulp of initiële psychose
Nu moet ik toegeven dat ik geen opleiding heb gedaan als ervaringsdeskundige. Omdat ik geen opleiding heb ben ik ook niet bevoegd om in een crisissituatie te helpen aan de opvang van de initiële psychose. Dat is ook niet waarop ik mij wil richten. Dit is iets waar ik mij geen expert in voel, omdat ik toen ik een psychose ervoer daar geen controle over had. Waar ik wel controle over had was het herstel proces na de psychose.
Hoe ik herstelde van een psychose
Nu moet ik toegeven dat ik geen opleiding heb gedaan als ervaringsdeskundige. Omdat ik geen opleiding heb ben ik ook niet bevoegd om in een crisissituatie te helpen aan de opvang van de initiële psychose. Dat is ook niet waarop ik mij wil richten. Dit is iets waar ik mij geen expert in voel, omdat ik toen ik een psychose ervoer daar geen controle over had. Waar ik wel controle over had was het herstel proces na de psychose. Daarmee stopte de psychose.
Nadat deze crisis voorbij was kreeg ik een stuk minder zorg, waardoor ik er uiteindelijk voor koos om zelf de literatuur in te duiken om op zoek gegaan naar oplossingen waar ik op dat moment mee kampte…
Zelfhulp onderwerpen kunnen iedereen verder helpen
In zelfhulp boeken vond ik manieren om mijn leven beter te maken. Het hebben van een ochtendritueel, het aanmaken van nieuwe gewoontes, het afleren van slechte gewoontes, efficiënt met de dag omgaan, gezond eten, sporten, mindfulness en meditatie zijn voorbeelden waar ik intensief mee bezig ben geweest.
Het is mijn overtuiging dat de genoemde onderwerpen iedereen verder kan helpen. Dit geldt dus ook voor mensen die een psychose hebben gehad. Omdat ik hier zoveel mee bezig ben geweest ben ik er van overtuigd dat ik deze tools kan uitleggen aan anderen.
Het is veel informatie
Nu kan ik mij voorstellen dat veel mensen hetzelfde probleem hebben als dat ik had. De hoeveelheid mogelijkheden zijn eindeloos en wat werkt nu echt?
Toen ik begon met het lezen van zelfhulpboeken las ik snel een aantal boeken achter elkaar en deed nauwelijks de oefeningen die er in stonden. Na ruim een jaar kwam ik er achter dat dit niet werkte en dat het beter was om de beste boeken meerdere keren te lezen.
Daarom PsychoseHulp
En zo heb ik in mijn carriere als psychose herstellende veel geleerd over het herstellen van een psychose. En daar kan ik anderen over vertellen. Met psychosehulp bied ik een-op-een gesprekken en dagbesteding aan die gericht zijn op het leren omgaan met een psychose. Vind meer informatie op mijn nieuwe site, psychosehulp.nl
Vorige week vrijdag was ik op een feestje in Utrecht. Hier kwam het voor het eerst in mijn leven voor dat ik onder mensen was die ik niet kende en waar openlijk gepraat werd over mijn psychose. Die avond heb ik veel geleerd, en die kennis en discussie wil ik met jullie delen.
Er was een man die al jaren in de psychiatrische zorg werkte. Hij kon haarfijn uitleggen hoe een psychose eigenlijk werkt. Het meest interessante vond ik nog hoe het diafragma in het brein werkt.
Diafragma in je brein
De man legde uit dat in ons brein een diafragma zit. Dit diafragma bestempelt bepaalde prikkels die als belangrijk ervaren worden. Hoe belangrijk iets bestempeld wordt, is sterk beïnvloed door het dopamine niveau in onze hersenen. Simpel gezegd: Dopamine maakt ons blij en we willen dingen doen waar we blij van worden.
Het diafragma in ons brein werkt als een feedbackmechanisme. Wanneer we, volgens ons lichaam, iets goeds doen krijgen we daar dopamine van zodat we dat vaker gaan doen. Dit is natuurlijk een heel natuurlijk process.
Voorbeelden:
- Van chocola krijgen we dopamine, dus willen wij later weer chocola kopen.
- Iemand geeft je een compliment over je kookkunsten, dat ervaar jij als positief, en vervolgens kook jij graag nog een keer.
Te veel bestempelen als belangrijk
Maar nu net in dat diafragma kan het ook mis gaan. Want, wanneer er te veel dopamine in je hersenen komt raakt het diafragma van slag. Het gaat dan heel veel dingen als belangrijk bestempelen. Ook dingen die eerder als totaal onbelangrijk werden gezien, zoals een voorbijrijdende auto.
Iemand die psychotisch is heeft te veel dopamine in de hersenen*. Het diafragma in de hersenen bestempeld dan te veel dingen als belangrijk.
Dat is ook hoe ik mijn psychose ervaren heb. Alles werd super belangrijk en intens. Elk gesprek, elke gebeurtenis, elke plek.
*Hoe er te veel dopamine in het systeem kan komen omschrijf ik hier
Zo gaat het mis
Door een te hoog dopamine gehalte bestempelt het diafragma in het brein extra dingen als belangrijk. Het brein gaat bedenken waarom al die extra dingen zo belangrijk zijn. Dat is waar het mis gaat.
Het geen dat als belangrijk wordt ervaren is helemaal niet belangrijk. Het wordt toch zo bestempelt door het diafragma, waardoor de rest van het brein een verklaring zoekt. Dit komt er dan uiteindelijk uit als een fantasie.
Een voorbeeld: een rode auto rijd langs. Deze wordt bestempeld als belangrijk. Het brein gaat zich afvragen waarom het belangrijk is. Is die rode auto belangrijk omdat daar een geheime agent in zit? Die auto is voor je gevoel (erg) belangrijk dus voelt dat als een hele realistische mogelijkheid.
Werkt het daadwerkelijk zo?
In mijn ervaring klopt het bovenstaande verhaal. Dat blijkt ook wel uit ervaringen die ik ook in mijn boek heb beschreven.
Zo staat er in hoofdstuk 12 van het boek (zie link) hoe ik ineens heel veel detail in een fontein zag. In hoofdstuk 13 ga ik mij bedenken waarom die fontein eigenlijk zo belangrijk is. Door al dat nadenken trek ik vervolgens onrealistische conclusies.
Als ik dan hoor over het diafragma in het brein denk ik: ‘ja dat klopt, veel meer ervaringen leken ook belangrijk.’ Het leek allemaal zo belangrijk dat ik er maar een boek over ben gaan schrijven en pas daarna begonnen de kwartjes op hun plek te vallen.
Wat vind jij ervan?
Wat denk jij hierover? Als je een psychose hebt gehad, ben ik heel benieuwd of jij ook denkt dat dit klopt. Hier ga ik graag in discussie over!
Hoi iedereen,
Het editten gaat langzaam verder. Het is mij sinds de vorige blogpost gelukt om nog tien hoofdstukken te editten.
Als je alles op de site tot nu toe gelezen had is het volgende hoofdstuk #16 (lees die hier via deze link)
Het laatste hoofdstuk dat ik heb ge edit is hoofdstuk 25 en staat ook op deze site. Hoofdstuk 26 is al bijna af en kan ik naar jullie mailen zodra het af is. Laat hier je e-mail adres achter als hoofdstuk 26 zo snel mogelijk wilt ontvangen!
Dit waren lastige hoofdstukken voor mij om te schrijven. Deze hoofdstukken gaan namelijk over het meest heftige deel van mijn psychose. Ze waren verwarrend en confronterend om op te schrijven.
Eigenlijk zijn de komende tien hoofdstukken hierna ook heftig. Die gaan ook over het heftigste deel van mijn psychose en mijn weg terug naar huis. Volgende maand wil ik de volgende tien hoofdstukken af hebben, en ook op deze site zetten. Als ik de volgende tien hoofdstukken af heb schrijf ik een nieuwe blog.
Volg deze blog als je een e-mail wil ontvangen bij elke nieuwe blogpost.
Even een status update
Het is alweer een tijd geleden sinds ik voor het laatst hier iets heb gepost. De reden daarvoor is dat bijna niemand ze las, en dat kwam omdat ik tot nu toe nog nooit een cent heb uitgegeven aan adverteren. Ik ga er maar vanuit dat mijn doelgroep niet weet dat deze site bestaat.. Mijn huidige lezers zijn voornamelijk vrienden en familie. Niet werkelijk de doelgroep.
Getting there.
Ondernemen in het helpen van mensen met een psychose
De laatste tijd ben ik bezig geweest aan een heus ondernemingsplan samen met een coach. Het idee is dat ik mensen wil gaan helpen die een psychose hebben gehad. Hopelijk kan ik mensen 1 op 1 gaan coachen naar een succesvol herstel van een psychose. Dat is mij immers ook gelukt en ik denk dat ik het goed kan uitleggen. Volgende maand hoop ik het plan af te hebben en dan beslis ik pas of ik het ook werkelijk ga doen.
Het editten gaat ook verder
Want, ik ben wel doorgegaan met schrijven. Of eigenlijk met editten. Dat kost véél meer tijd dan ik had gedacht maaarrr het einde begint in zicht te komen. De eerste 15 hoofdstukken hebben alleen nog een professionele edit nodig. Dat betekend dat ik die hoofdstukken al minstens 4 keer onder handen heb genomen – delen heb verwijdert en aan toegevoegd om het beter te laten lopen. Waarschijnlijk staan er nog steeds taalfouten die de spellingscontrole er niet uit haalt.. Ag ja, nu maar hopen dat het jullie een beetje bevalt. Je kunt ze vinden in het menu van deze site, of hier.
Levensveranderende gebeurtenissen
En dat is niet het enige nieuwtje. In het afgelopen half jaar ben ik verloofd én heb ik gehoord dat ik vader wordt. Dat laatste nieuws kwam best wel onverwacht maar ag, zes maanden later heb ik er wel vrede mee. Ik word papa en dat is helemaal oke. Zo blij. Ook ben ik verhuisd naar Lochem waar we nu een idyllische tussenwoning hebben gevonden waar ons gezinnetje een happy ever after gaat beleven.
Ag ja, bloggen was even minder prio. Hoe dit nu verder gaat kan ik ook niet voorspellen. Misschien ga ik de site helemaal anders doen, een youtube kanaal starten en mensen 1 op 1 helpen. Misschien publiceer ik het boek gewoon. We gaan het zien.
I’ll keep you posted.
p.s. wat vinden jullie van mijn nieuwe logo? Beter? Niks zeggend?
In mijn vorige blog had ik het over keuzestress en mijn zoektocht naar een doel. Toen ik de blog schreef had ik het verhaal echter nog niet helemaal helder. In het superhelden avontuur kwam ik een praatje tegen van onderzoeker Cal Newport die precies hetzelfde probleem omschreef en een andere oplossing gaf. Hieronder schrijf ik over zijn ideeën.
‘Je passie volgen’ klopt niet’
Hij betoogt uitvoerig hoe de populaire statement ‘je passie volgen’ niet klopt.
Hij nam als voorbeeld Steve Jobs die dit soort dingen zei:
Andere variaties van ‘volg je passie’ kun overal vinden (voorbeelden in mijn vorige blog)
Steve Jobs had echter niet altijd al een visie
Carl legt uit dat Steve jobs ook eerst een tijd doelloos aan het rondzwemmen was voordat hij Apple begon. In zijn zoektocht was hij bezig met kunst en dans en zenmeditatie. Als iemand hem toen had gezegd ‘volg je passie’ was hij waarschijnlijk een uitstekende zen-meester geworden..
Maar nee, hij moest geld verdienen om rond te komen en besloot tech te verkopen met Dave Wosniak. Ze verkochten allerlei verschillende dingen totdat een klant suggereerde dat ze een grotere quantiteit computers moesten gaan maken.
Het alternatief van een passie: vaardigheid
Dus geen passie, wat dan? Volgens Carl kunnen we beter zoeken naar iets waar je heel goed in kan worden, en waar je voldoening uit kan halen wat past bij jou persoonlijkheid.
Want, vervolgt hij, zodra je vaardigheid hebt kun je jou verlangens weer achterna! Hij noemt daarbij een aantal voorbeelden van mensen die zo hun weg vonden naar succes, zoals een bekende journalist die uiteindelijk boeken over milieu en ecologie schreef.
“Wat jij voor werk doet is een stuk minder belangrijk dan je denkt”
Deze controversiële quote stond haaks op mijn geloof, maar ik bleef zijn redenatie volgen, die erg logisch klonk.
Die schrijver had ook een heel ander werk kunnen doen’ vervolgde hij koeltjes. Hij durfde zelfs te stellen dat het niet zo veel uit had gemaakt. En dat het voor de meeste mensen niet zoveel uitmaakt zolang het:
- Iets is wat je interesseert en past bij je persoonlijkheid
- Iets is waarmee je jezelf waardevol maakt.
Kan elke baan mij gelukkig maken?
Nee, zo werkt het niet. Je moet wel kunnen groeien binnen je werk. Niet alle banen zijn gelijk geschapen. Een carrière in lopende band werk biedt weinig toekomst perspectief. Het is beter om baan te zoeken waarin je vaardigheden kan leren die voor waarde toevoegen. Waarde waar iemand voor wil betalen. Denk aan de schrijver. Hoe vaker hij schreef, hoe beter hij werd in het schrijven. Het zelfde geld voor carrières in sales, marketing, politiek, elk soort consultant. (er zijn veel meer voorbeelden hiervan, kun je er meer noemen in de comments please?)
Ergens tussen lopende band werk en die perfecte functie liggen de realistische mogelijkheden. Mogelijkheden die je kunnen laten uitgroeien tot een bijzonder leven waarin jij waarde kunt leveren op allerlei manieren
Wat als meerdere interesses heb?
Dit is mijn persoonlijke kernprobleem. Het advies van Carl is
‘Flip a coin’
Hij stelt dat als je meer opties hebt hebt, je ze kunt ophangen en er een dart op kan gooien. ‘Het maakt niet uit’. Als je maar groeit goed wordt in een vaardigheid die je interesseert.
Het superhelden avontuur van Justin.
Justin van superheld.nu geadviseerd om iets te vinden wat past bij je persoonlijkheid en de vaardigheden die je al hebt. Justin’s methode is om er eerst achter te komen wie je bent, zodat je makkelijker carrière keuzes kan maken. Hij heeft daar een programma voor ontwikkeld dat hij het superheldenavontuur noemt.
Ondertussen heb ik die cursus afgerond, en ik heb een plan wat ik de komende tijd wil gaan doen. Daarover ga ik binnenkort schrijven. – schrijf je in voor de nieuwsbrief als je die post wil lezen zodra die uitkomt!
Doelloos zijn door keuzestress en de weg naar een doel
Wat is mijn doel? Wat voor werk past het beste bij mij? Je kent deze vragen waarschijnlijk wel, en je weet dat ze lastig zijn om op te lossen. Hier volgt meer over mijn zoektocht, met een hoopvolle afsluiter.
Keuzestress
Een paar weken geleden had ik last van keuzestress. Het leek alsof ik nutteloos bezig was. Ik was aan het rondzwemmen. Ik had vaardigheden geleerd waar ik niks aan zou hebben. Ervaringen die richtingloos leken. Er zit geen lijn in, geen doel. Omdat ik hier tegen aan liep ging ik op onderzoek uit en wat bleek?
“71% van millennials heeft geen werk, of is niet actief betrokken in zijn werk.” (gallup news). Volgens The 2016 Deloitte Millennial Survey wil ongeveer de helft van de millennials binnen 2 jaar een andere baan vinden..
Het belang van een doel, een visie
In mijn nederige mening denk ik dat het er aan scheelt dat de meeste millennials niet weten wat ze willen. Ze hebben keuzestress want er is zo veel mogelijk. Van alle kanten hoor je dat er maar één juiste oplossing is.
Als ik dacht aan de toekomst moest ik dat ene doel weten welke mij zou redden. Dit haalde ik uit meerdere boeken. Bijvoorbeeld, in het boek ‘the 7 habits of highly effective teenagers’ stond “begin with the end in mind” .
Steve Jobs, Operah Winfrey en Pablo Picasso hadden ook een sterke mening voor het hebben van een doel of een visie. Je kent dit soort quotes waarschijnlijk wel:
Als je rondkijkt op het internet vind je heel veel van dit soort quotes. Zoveel dat ik er er van overtuigd was dat ik ook een doel moest hebben. Ik moest iets hebben van een visie, of tenminste een richting.
Ineens werd dat geloof in twijfel gebracht.
Ik luisterde het boek ‘the subtle arts of not giving a fuck‘ van Mark Manson. Zijn advies was confronterend:
“Life is about not knowing and then doing something anyway.”
Wat hij hiermee probeerde over te brengen is dat het geen zin heeft om alles van te voren te bedenken, maar begin gewoon en kijk waar het schip strandt. Dit staat natuurlijk totaal haaks op het hebben van een doel of een visie. Het hebben van een doel is volgens Mark Manson niet per se nodig.
Het zette een paar weken mijn wereld op zijn kop. Heb ik wel een doel nodig? Ik had hulp nodig van een expert.
Superheld Justin en de weg naar een doel
Mijn vriendin zag een advertentie voor het webinar: ‘stop met solliciteren’ van Justin Junier en ik werd overtuigd om mee te doen. Justin beweerde dat hij een methode had om mijn eigen doel te ontdekken en dat het 100% zou werken en dat het mij een 80% kans zou geven op werk waar ik helemaal tevreden mee zou zijn. Hij overtuigde mij met deze zin.
‘Het kostte mij 7 jaar voor dat ik wist wat ik wou. Je kunt dat natuurlijk ook doen, of met de superhelden methode een shortcut nemen en binnen een half jaar weten wat jij voor werk wilt doen.’
Superhelden.nu
Het klonk te goed om waar te zijn. Ik was sceptisch in het meedoen, maar ik ben nog steeds heel blij dat ik mee heb gedaan.
Het superhelden avontuur
Justin’s methode om jouw doel te achterhalen is om dagelijks een opdracht te maken die je weer iets meer zelfkennis geeft. Ik ben er een half jaar mee bezig geweest en het heeft mij veel inzicht in mijn doel gegeven.
Ook kan ik stellen dat het zin heeft om zo veel tijd in het vinden van je doel te steken, want, het is mij gelukt 🙂 ik heb mijn doel gevonden, namelijk het helpen van mensen die een psychose hebben gehad door middel van dagbesteding en een-op-een gesprekken.
En dat doe ik met PsychoseHulp!
Het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn. *zucht*. Ik moet jullie teleurstellen: ik ben ontslagen van het baantje waar ik in de vorige blog zo enthousiast over was.
Ik heb twee keer een depressie meegemaakt. Eén keer na een psychose, en één keer na een manie (mijn diagnose was ‘psychose niet anders omschreven.’ en werd later omgezet naar ‘bipolair’). Omdat ik het heb meegemaakt mag ik mijzelf ervaringsdeskundige noemen. Ik weet hoe moeilijk het is om depressief te zijn, maar ik weet ook hoe ik daarna weer op gang kwam. Dat wil ik met jullie delen door middel van deze blog en de komende blogs.
Herstellen van een psychose is …
In de eerste plaats is het zaak dat je begrijpt wat er gebeurd is en wat dat betekent voor de komende tijd. Dat is niet makkelijk. Het schopt je plannen door de war, want ineens moet je herstellen van een psychose. Niemand ziet aan je dat je psychisch ziek bent en waarschijnlijk kun je het zelf nauwelijks geloven.
… alsof je herstelt van een gebroken been
Je kunt het vergelijken met het hebben van een gebroken been. Nadat je een ‘breuk’ hebt opgelopen moet je daar van bijkomen. Je bent ziek en daar kun je niks aan doen. Net als bij een gebroken been moet je de tijd nemen om te herstellen. Als je te vroeg weer probeert te rennen op een gebroken been kan die weer breken. Zo kun je ook weer een psychose krijgen als je te vroeg probeert te rennen.
Er is natuurlijk één groot verschil. Als je je been breekt is het voor iedereen duidelijk dat je voorlopig niet normaal kunt lopen. Bij een psychose is het niet zo duidelijk. Het is zelfs voor de persoon die het overkomt niet duidelijk.
Herstel heeft tijd nodig. Tijdens een psychose worden andere verbindingen in je hersenen gemaakt dan normaal. Tijdens een psychose of tijdens een manie maakt je lichaam meer dopamine aan. Dopamine, ook wel het gelukshormoon genoemd, zorgt er voor dat je enthousiast wordt en dat je sneller keuzes maakt. Een overvloed van dopamine kan dus een manie of een psychose veroorzaken. Bovendien zorgt al die dopamine er voor dat je niet goed kan rusten.
Waarom wordt men na een psychose depressief?
De meeste antipsychotische medicatie (vooral de oudere soorten) zorgt ervoor dat de dopamine receptoren worden uitgeschakeld. Daardoor kan je lichaam weer tot rust komen.
Het betekent ook dat je minder enthousiast wordt en minder keuzes wil maken. Een patiënt wordt meestal een tijd apart genomen van de normale wereld. Dit kan in een psychiatrische inrichting zijn of gewoon thuis bij zijn ouders. Het gebrek aan dopamine kan iemand depressief maken. Het gebrek aan activiteit en zelfzekerheid ook. Helemaal als je daarbij hoort dat je voorlopig niet verder kunt leven zoals voor je psychose.
Vandaar deze blog
Mijn dopamine-kraan was ook dichtgedraaid. Ik was als een zombie. Ik had nergens zin in, ik was super moe en wilde nergens een beslissing over nemen. Psychiaters zeiden tegen mij: ‘Het is onwaarschijnlijk dat je ooit een baan zult kunnen krijgen.’ Gelukkig kregen ze ongelijk. Ik kon mijn HBO studie afmaken en ik heb nu een baan.
Voorlopig wil ik gaan bloggen over het herstel na een psychose en wat daar allemaal bij komt kijken. Ben jij iemand die een psychose heeft gehad? Heb je vragen aan mij? Je kunt mij persoonlijk een vraag sturen via het contactformulier.
StatisMisschien dat je er weleens over nadenkt om een blog te beginnen. Je kunt je dan afvragen en googelen wat daar allemaal bij komt kijken. Misschien dat je na of tijdens die onderzoeksfase tot de conclusie komt dat ‘gewoon maar beginnen’ een goede optie is. Je kunt ook te veel onderzoek toch?
Toen ik met deze blog begon had ik een beetje onderzoek gedaan. Het idee was gewoon te beginnen zodat ik er al doende van zou leren. En dat heb ik nu zes maanden gedaan.
Samenvatting van de statistieken van mijn site
Op 30 januari dit jaar begon ik aan deze blog. Tot nu toe heb ik 175 bezoekers en 376 views gehad. Dat zijn gemiddeld 29.3 bezoekers per maand. Het verschilde per maand; in april had ik 43 bezoekers en in maart 9. Ik had in totaal 376 views wat mij brengt tot 2.14 views per persoon. Het zijn misschien niet al te veel mensen, maar het lijkt mij genoeg om iets te zeggen over de statistieken.
Aantal views per pagina
Hieruit blijkt dat de meeste mensen gaan naar de homepage (159 + 64 views). Mijn beste blogpost ‘vanuit Cambodja editten’ had slechts 14 views. In totaal kreeg ik voor mijn 14 blogposts 112 views. Gemiddeld dus 8 views per blogpost. Ik leer hier van dat de gemiddelde persoon meer interesse heeft voor de homepage van eenanderperspectief dan in de blogspots.
Conclusie
Gewoon maar een blog beginnen is dus niet een geweldige tactiek. Waarschijnlijk was het beter geweest als ik mij meer had ingelezen over het onderwerp. Aan de andere kant heb ik er wel veel van geleerd en toch weer 112 views binnen gehaald.
Verbeterpunten
- Marketing: Blogpost delen op Facebook aan mijn vrienden was mijn enige vorm van marketing. Als ik het op meerdere manieren had gedaan zou ik meer views krijgen.
- Betere blogonderwerpen: De blogonderwerpen die ik heb gekozen waren kennelijk nog niet interessant genoeg. Ik moet op zoek gaan naar betere onderwerpen om over te schrijven. Wellicht moet ik het meer hebben over de onderwerpen die ook in mijn boek voorkomen. (bv. liften, psychologie, depressie, opgenomen zijn)
- Betere titels. ‘vanuit Cambodja editten’ is een interessantere en positievere titel dan ‘druk geweest’. Het blijkt werkelijk dat een goede titel meer views oplevert, en dat is iets waar ik beter op kan letten.
- Het schijnt dat er genoeg mensen waren die na het lezen van een blogpost doorklikten naar een ander deel van de site. Maar dit zou wellicht nog beter kunnen worden als ik mijn onderwerp meer richt op een doelgroep die interesse heeft in mijn boek.
Belofte
Vanaf nu ga ik minder, maar betere blogs schrijven. Elke maand in het weekend het dichtste bij de 1e van de maand. Deze blogs zullen een beter onderwerp en een betere titel hebben. Ook ga ik trachten wat meer marketing te doen voor deze blogs.
Al met al vond ik het schrijven vind deze blogs geen slechte ervaring. Het gaat immers ook gewoon om de oefening van het schrijven en van het beheren van een site. Al doende leert men.
Iedereen wil goede gewoontes creëren. Je wilt gezonder eten of minder achter facebook zitten. Toch blijft het lastig. Soms lukt het om een nieuwe gewoonte te ontwikkelen, maar vaak ook niet. Waar ligt dat aan? En hoe krijg je daar controle over?
Een voorbeeld: Een collega vertelt over zijn hardloopschema en inspireert je hetzelfde te doen. Gedreven begin je een paar dagen te rennen. Op de derde dag begint het te regenen en besluit je niet te gaan, de vierde dag was je het weer vergeten. De vijfde dag denk je ‘laat maar’ en zo faal je weer een nieuwe gewoonte
Deel het op, maak subdoelen
De meeste mensen weten niet hoe lang het duurt om een nieuwe gewoonte te maken, en welke fases daar bij horen. Daardoor hebben ze de neiging om op te geven. Hoe lang heb je dan nodig? Dertig dagen. Dit advies heb ik gelezen en zelf uitgeprobeerd en het werkt.
Een goed voornemen dertig dagen uitvoeren is een grote opgave. Het lijkt een te lange tijd, en je kunt je het resultaat niet werkelijk voorstellen. Deel het daarom op in kleinere delen zodat je gemotiveerd kan blijven.
Die dertig dagen kun je opdelen in drie fases die ieder bestaan uit tien dagen. Hierdoor heb je kleinere subdoelen die makkelijker zijn om te behalen. De eerste tien dagen zijn het moeilijkste, maar zijn te doen als je weet dat de dagen er na makkelijker worden.
Eerste tien dagen – veel wilskracht
De eerste paar dagen zou het kunnen zijn dat je je gemotiveerd voelt om een gewoonte aan te leren. De rest van de eerste tien dagen zijn daarna erg lastig. Je zult het meerdere malen willen opgeven, maar bedenk op dat moment dat je het maar tien dagen hoeft vol te houden, daarna wordt het makkelijker.
Dag tien tot twintig – al iets soepeler.
Na tien dagen begint je systeem te wennen aan je nieuwe gewoonte, en dat maakt het makkelijker. Je ziet er minder tegenop en je weet beter hoe en wat je doet. Ook heb je nu meer motivatie omdat je er al meer dan tien dagen mee bezig bent geweest.
Dag twintig tot dertig – Door blijven gaan met de gewoonte
In het boek New Psycho-cybernetics van Maxwell Maltz uit 1950 legt de schrijver uit dat het éénentwintig dagen duurt om een nieuwe gewoonte te vormen. Dit werd een populair concept waardoor nog steeds veel mensen denken dat het éénentwintig dagen duurt om een gewoonte te vormen. Dat kan, mits je genoeg motivatie en discipline hebt.
Na twintig dagen is de gewoonte makkelijker geworden, maar heb je nog een negatieve associatie aan de gewoonte. Als je na die twintig dagen even ‘pauze’ neemt van je gewoonte dan is het na die ‘pauze’ zeer moeilijk weer op te starten. Het is dus erg belangrijk dat je door blijft gaan na die twintig dagen. Ga dan nog 10 dagen met de gewoonte waar je mee bezig bent.
Jij bent het waard om succesvol te zijn!
Het is niet makkelijk om een nieuwe gewoonte te maken. Maar herinner je de tijdloze quote van Jim Rohn; ‘Success is wat je aantrekt door de persoon die je wordt.’ Jij kunt degene worden die je wilt zijn door goede gezonde gewoontes aan te nemen. Succes!
