Het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn. *zucht*. Ik moet jullie teleurstellen: ik ben ontslagen van het baantje waar ik in de vorige blog zo enthousiast over was.

In de afgelopen twee weken is er veel turbulentie geweest binnen het bedrijf. Mijn begeleidster en de marketeer van het bedrijf nam plotseling ontslag. ‘Maar wie gaat dan de marketing doen?’ werd gevraagd door het kleine team. Rep en roer op de werkvloer. Onzekere tijden voor mij.

Mijn functie als stagiair marketing medewerker was niet langer nuttig. Zonder begeleiding kon ik niet verder. Met mijn beperkte ervaring kon ik niet alle marketing van het bedrijf gaan doen. Ik was zelfs niet professioneel genoeg om een deel van de marketing te doen. Ik kon het bedrijf niet werkelijk verder helpen, dus daarom werd mijn proefplaatsing niet verlengd.

Ik had bij het bedrijf een proefplaatsingscontract afgesloten, omdat ik nog in het bezit ben van een Wajong uitkering. De proefplaatsing betekende dat het bedrijf mij 2 maanden niet hoefde te betalen en dat ik nog gewoon mijn uitkering kreeg.

De proefplaatsing van het UWV was ondanks mijn onverwachte ontslag een succes. Mijn arbeidsdeskundige bij het UWV concludeerde dat mijn proefplaatsing een succes was omdat ik:

Na mijn ontslag was mijn eerste reactie om in de foetushouding te gaan liggen en na te denken over de meest vervelende vraag op aarde: ‘Wat is het doel van mijn leven?’ Toen ik daar een dag mee bezig was geweest realiseerde ik mij weer hoe ik die vraag eerder had opgelost.

Waarom ‘wat is het doel van mijn leven’ niet te beantwoorden is

De vraag ‘Wat is het doel van mijn leven’ is:

• veel te alomvattend;
• Ontzettend moeilijk te beantwoorden, omdat er 1001 antwoorden mogelijk zijn;
• Te vaag. Hoe moet het doel gehaald worden? Wanneer wil je het doel halen?

Als je te veel keuze hebt wordt de keuze moeilijker. Dit wordt ook wel The Paradox of Choice  genoemd door de Amerikaanse psycholoog en schrijver Barry Schwartz. Hoe meer keuzes je hebt, hoe moeilijker de keuze is, en hoe ontevredener je bent met de uitkomst. Als je daar meer over wilt weten, kun je deze Tedtalk kijken waarin meneer Schwartz die paradox uitlegt.

Een tijdelijk doel is makkelijker

Aangezien ik al eerder had ervaren dat de vraag ‘wat is mijn doel in het leven‘ niet te beantwoorden was, stond ik op uit de foetushouding en probeerde ik het anders. De nieuwe vraag werd: ‘Wat ga ik de komende tijd doen?‘ Dat voelde al een stuk beter. Want ik kon wel bedenken wat ik de komende tijd zou kunnen doen. Er volgden concretere vragen zoals:

• ‘Ga ik verder met mijn boek?’;
• ‘Wil ik weer meer gaan bloggen?’;
• ‘…of ga ik weer solliciteren op een marketingbaantje? ‘.

En dan verder

Deze vragen heb ik al voor mijzelf beantwoord: ik ga verder met solliciteren voor een marketingbaantje! Maar ik wil in de tussentijd toch weer verder werken aan mijn boek. Anders ben ik bang dat dat project een beetje doodbloed en dat zou echt zonde zijn aangezien het boek al zo ver is! En af een toe bloggen is wel leuk, dus dat kan er wel bij. 🙂

---

Het boek heeft nu 38.000 woorden (Dat is minder omdat ik de laatste tijd vooral had geschrapt)