Het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn. *zucht*. Ik moet jullie teleurstellen: ik ben ontslagen van het baantje waar ik in de vorige blog zo enthousiast over was.
En daarom werd ik ontslagen
Succesvolle proefplaatsing van het UWV.
De proefplaatsing van het UWV was ondanks mijn onverwachte ontslag een succes. Mijn arbeidsdeskundige bij het UWV concludeerde dat mijn proefplaatsing een succes was omdat ik:
- heb ervaren hoe het is om te werken in een serieus bedrijf;
- in korte tijd veel geleerd heb;
- ben nagegaan of online marketing bij mij paste;
- 3 dagen in de week werken prima volhield;
- mijn sterke en zwakke punten heb verkend.
De proefplaatsing heeft mij inderdaad veel gebracht. Ik weet door de proefplaatsing dat ik niet erg goed ben in marketingkundige taalgebruik en wel goed ben in het oplossen van technische problemen. Ook heb ik kunnen ruiken aan een business to business werkomgeving van professionele consultants. Al met al was het zeker geen verspilde tijd, zo’n proefplaatsing.
Als je wilt weten of jij ook een proefplaatsing kan krijgen, lees dan hier meer over de proefplaatsing van het UWV.
Opnieuw beginnen met nieuwe ervaringen
Na mijn ontslag was mijn eerste reactie om in de foetushouding te gaan liggen en na te denken over de meest vervelende vraag op aarde: ‘Wat is het doel van mijn leven?’ Toen ik daar een dag mee bezig was geweest realiseerde ik mij weer hoe ik die vraag eerder had opgelost.
Waarom ‘wat is het doel van mijn leven’ niet te beantwoorden is
De vraag ‘Wat is het doel van mijn leven’ is:
- veel te alomvattend;
- Ontzettend moeilijk te beantwoorden, omdat er 1001 antwoorden mogelijk zijn;
- Te vaag. Hoe moet het doel gehaald worden? Wanneer wil je het doel halen?
Als je te veel keuze hebt wordt de keuze moeilijker. Dit wordt ook wel The Paradox of Choice genoemd door de Amerikaanse psycholoog en schrijver Barry Schwartz. Hoe meer keuzes je hebt, hoe moeilijker de keuze is, en hoe ontevredener je bent met de uitkomst. Als je daar meer over wilt weten, kun je deze Tedtalk kijken waarin meneer Schwartz die paradox uitlegt.
Een tijdelijk doel is makkelijker
Aangezien ik al eerder had ervaren dat de vraag ‘wat is mijn doel in het leven‘ niet te beantwoorden was, stond ik op uit de foetushouding en probeerde ik het anders. De nieuwe vraag werd: ‘Wat ga ik de komende tijd doen?‘ Dat voelde al een stuk beter. Want ik kon wel bedenken wat ik de komende tijd zou kunnen doen. Er volgden concretere vragen zoals:
- ‘Ga ik verder met mijn boek?’;
- ‘Wil ik weer meer gaan bloggen?’;
- ‘…of ga ik weer solliciteren op een marketingbaantje? ‘.
En dan verder
Deze vragen heb ik al voor mijzelf beantwoord: ik ga verder met solliciteren voor een marketingbaantje! Maar ik wil in de tussentijd toch weer verder werken aan mijn boek. Anders ben ik bang dat dat project een beetje doodbloed en dat zou echt zonde zijn aangezien het boek al zo ver is! En af een toe bloggen is wel leuk, dus dat kan er wel bij. 🙂
Het boek heeft nu 38.000 woorden (Dat is minder omdat ik de laatste tijd vooral had geschrapt)
Bedankt voor het lezen van dit blogje, en tot de volgende keer maar weer!
Pingback: Doelloos zijn door keuzestress en de weg naar een doel – Een ander perspectief
Pingback: Doelloos zijn door keuzestress en de weg naar een doel – Een ander perspectief